/YSP-Banner-copy.gif)
 F008 - overdose, By..Amethyst |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| F008 - overdose, By..Amethyst |
 May 1 2014, 21:41
Post
#1
|
|
 YOOSU  Group: Admin Posts: 811 Joined: 17-June 12 Member No.: 3,925  |
เสียงหอบหายใจและเสียงหัวเราะอ่อนแรงพร้อมกับแววตาที่ดูเลื่อนลอยนั้นทำให้คนที่ก้าวเข้ามาในห้องหัวเราะหึในลำคออย่างนึกสมเพช เท้าที่สวมรองเท้าหนังมันวับเลื่อนไปเขี่ย ร่างเล็กที่นั่งชันเข่าพิงกับพนังอย่างหมดสภาพตรงหน้าไม่แรงนัก ก่อนดวงตาที่กำลังเคลิ้มจะหันกลับมามองเจ้าของร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิทแล้วเอ่ยทักทาย
ขออีกได้มั้ย..กำลังสนุกเลย ริมฝีปากสั่นๆนั้นเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังมองเขาด้วยสายตาสมเพช ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพนี้..สภาพที่ไม่ต่างอะไรจากคนป่วยโคม่าที่หัวใจยังเต้นเพราะออกซิเจนที่หมอให้ไว้ยื้อชีวิต เขาเองก็เป็นอย่างนั้น...เขาได้ยา..ยาที่ผู้ชายคนนี้หยิบยื่นให้เพื่อต่อชีวิต อย่าโลภสิแมวน้อย เขาย่อตัวลงแล้วใช้มือบีบคางเล็กให้เงยขึ้นมองหน้าเขา นิ้วโป้งมนนั้นบดคลึงริมฝีปากสั่นนั้นเบาๆก่อนจะเอ่ยต่อ ลุกขึ้นแล้วไปทำหน้าที่ตอบแทนค่ายาของนายซะ เขาปล่อยมือแล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที หึ! เสียงหัวเราะหึในลำคอดังขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในห้องตัวเอง มือหนาถอดสูทพร้อมกับเชิ้ตของตัวเองออก เผยให้เห็นอกกว้างที่มีรอยสักซามูไรอยู่เต็มแผ่นหลัง ร่างกายของเขากำยำสมกับเป็นมาเฟีย ค้ายารายใหญ่ของประเทศนี้จริงๆ นี่...ขออีกไม่ได้เหรอ...นะ..นาย คนที่ถูกสั่งเมื่อครู่ เดินเข้ามาในห้องตามคำสั่ง แต่ก็ไม่ได้หยุดที่จะเอ่ยปากขอสิ่งที่ต้องการ ยูชอนย่นคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกแมวของเขาช่างตะกละตะกลามเหลือเกิน มือหนากระชากเรียวแขนเล็กเหวี่ยงลงบนเตียงพร้อมทั้งกระตุกสาบเสื้อจนกระดุมหน้านั้นขาดหลุดไปไกล ฉันไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องนายก็รู้ เขาใช้มือหนาบีบคางเล็กแล้วกระซิบบอกชิดริมฝีปาก ก่อนจะจัดการใช้เรือนอ้อนแอ้นตรงหน้าเพื่อบรรเทาความใคร่ที่มีอยู่อย่างที่ต้องการ เขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหรือความซ่าน เขาแค่ทำอย่างที่ตัวเองอยากทำ เขาไม่สนด้วยว่าผิวขาวซีดนั้นจะเขียวช้ำเพราะมือของเขา ทำไมเขาต้องแคร์ในมือเด็กคนนี้ก็แค่หนูทดลองยาที่เขาเลี้ยงเอาไว้... ---------------------------------------------- เมื่อสามเดือนก่อนยูชอนได้ทำการวิจัยเพื่อผลิตยาเสพติดตัวใหม่ และนัดซื้อขายสูตรกันที่บาร์ที่เขาเป็นเจ้าของอยู่ วันนั้นยูชอนดื่มไปมากพอดู เขาเลือกที่จะฉลองไว้ก่อนล่วงหน้าเพราะยาสูตรนี้จะทำกำไรให้เขามหาศาลได้อย่างแน่นอน ทำให้เขามีอาการมึนๆอยู่เล็กน้อย เขาจึงเลือกปลีกตัวออกมาด้านหลังร้าน เขาก้มมองนาฬิกาดูเวลาและจุดบุหรี่ขึ้นสูบ คิดว่าอีกสักพักเขาจะกลับ แต่เขากลับได้ยินเสียงคนถูกทำร้ายอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขายืนอยู่เท่าไหร่ เขาไม่แน่ใจนักว่าคนที่กำลังนอนกุมท้องตัวเองและถูกซ้อมนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะมันค่อนข้างจะมืดและคนที่ถูกซ้อมก็ดูตัวเล็กราวกับว่าจะเป็นผู้หญิง เขาไม่อยากเสียเวลาเดาและหาเหตุผลที่คนๆนั้นถูกซ้อมเพราะไม่ใช่เรื่องของเขายูชอนจึงเลือกที่จะยืนดูอยู่ในความเงียบเฉยๆ จากการยืนมองอยู่ราวๆสามนาที เท้ามากมายที่เตะอัดเข้าไปที่ร่างนั้นคงสร้างความเจ็บปวดทรมานได้มากพอดู แต่คนถูกซ้อมกลับไม่เปิดปากส่งเสียงขอความช่วยเหลือเลย มันทำให้ยูชอนไม่แน่ใจจริงๆว่า คนๆนั้นตายหรือยัง เฮ้! เขาร้องทักก่อนจะเดินออกมาจากความมืด มือหนาทิ้งบุหรี่ลงที่พื้นก่อนจะเหยียบมันแล้วเดินไปหาพวกนั้น เขาหรี่ตามองเล็กน้อยและเห็นชัดขึ้นว่าคนที่ถูกซ้อมเป็นเด็กผู้ชาย อายุน่าจะไม่เกินยี่สิบ สภาพใบหน้าแตกและมีเลือดไหลซึมจำนวนมาก ดวงตาปรือของคนที่ใกล้จะสลบมองมาที่เขา และมันทำให้เขาเกิดความรู้สึกอะไรบางอย่าง เขาบอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร แต่มันไม่ใช่การอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ มันเหมือนแววตาของคนที่นึกด่าเขาอยู่ในใจว่า มายุ่งอะไรด้วย? จะมาเสือกอะไรอีกล่ะ คำถามนั้นทำให้ยูชอนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาส่ายหน้าแล้วถามว่า หมอนี่อึดชะมัดเลยว่ามั้ย พูดอะไรของมึงวะ! อยากโดนตีนด้วยอีกคนเหรอ ยูชอนทำท่ายกมือยอมแพ้ เขาใช้ลิ้นดุนโพรงแก้มแล้วพูดต่อ ฉันไม่แน่ใจว่าหมอนี่ไปทำอะไรให้พวกนาย...แต่ขายต่อให้ฉันได้มั้ย ฉันอยากได้ ดูท่าทางจะอึดดี มันอมของเจ้านายพวกกู ไอเหี้ยนี้ส่งของให้นายกูแต่มันไม่เอาเงินมาให้แถมไม่บอกด้วยว่าของอยู่ไหนถ้ามึงจะซื้อชีวิตมัน ก็จ่ายค่าของมาสิ เท่าไหร่? สามสิบล้าน ยูชอนพยักหน้ารับเขาใช้มือตบกระเป๋าเสื้อและทำหน้าเซ็งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่เคยพกเงินสด ขอนามบัตรไว้ได้มั้ยเอาไว้ฉันจะส่งเช็คไปให้ ไอเหี้ยนี่ตอแหล! มึงทำพวกกูเสียเวลา เฮ้ยพวกเราซ้อมมันด้วยเลย! หัวหน้าในกลุ่มนั้นสั่ง ยูชอนไม่ได้ขยับตัวหนีไปไหน เขาล้วงมือลงในกระเป๋าเสื้อแล้วควักปืนยิงที่ขาของหนึ่งคนในกลุ่มนั้นจนล้มลง ปัง!! เฮ้ย! มันมีปืน! เขาแสยะยิ้มแล้วยิงที่ขาอีกข้างจนอีกคนหนึ่งล้มลง พวกที่เหลือวิ่งหนีกันอย่างไม่คิดชีวิต ทำให้เขานึกขำ ฉันเสนอเงินให้แกแล้วแต่แกไม่เอาเอง ช่วยไม่ได้นะ เขาเก็บปืนลงในกระเป๋าเสื้อ ในขณะที่สองคนที่ถูกยิงที่ขา พยายามตะเกียดตะกายหนี เขาก็ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เอนแผ่นหลังพิงกับรถที่จอดอยู่บริเวณนั้นด้วยท่าทีสบายๆ เขาใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่ง แหงนหน้าพ่นควันบุหรี่ให้ลอยขึ้นด้านบน ก่อนจะปลายตามองร่างเล็กที่พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างทรมาน อึดดีนี่คำทักทายนั้นทำให้ร่างเล็กที่บาดเจ็บเงยหน้าขึ้นมามอง ดวงตาเรียวนั้นดูก้าวร้าวท้าทายมีความคับแค้นชิงชังอยู่ในใจจนทำให้ยูชอนสนใจขึ้นมาเสียไม่ได้ อึก! อีกฝ่ายอุทานและพยายามลุกขึ้นได้สำเร็จ ร่างเล็กนั้นเดินโซซัดโซเซ พยายามใช้มือจับรถที่อยู่ใกล้ตัวเพื่อพยุงตัวเองให้เดินไปให้ไกลที่สุด ฉันปลดหนี้ให้นายแล้ว..ไม่คิดจะขอบคุณกันสักคำเลยเหรอ การทวงบุญคุณนั้นทำให้ร่างเล็กหันมา ริมฝีปากที่แตกและมีเลือดกลบแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ย เสือก เป็นคำตอบที่ทำให้คนฟังหัวเราะชอบใจ อยากตายก็ไม่บอก เขาตอบก่อนจะควักปืนออกมา แล้วเดินเข้าไปประชิดอีกฝ่าย กระบอกปืนนั้นจี้ลงที่เอวด้านข้างก่อนจะกระซิบถามว่า จะให้ฉันยิงตรงไหนดี ร่างกายของคนอวดดีเมื่อครู่สั่นขึ้นมาเสียไม่ได้ เพราะไม่คิดว่าเขาจะแค่ขู่หรอก ในเมื่อเมื่อกี้นี้เขาก็พึ่งจะยิ่งไปเดนนรกสองตัวนั้นให้เห็นกับตาไปหยกๆ ไม่มีเงิน..จะเอาอะไร ริมฝีปากบางนั้นเอ่ยถามทำให้ยูชอนเก็บปืนพร้อมรอยยิ้มร้ายๆ ไปทำงานกับฉัน..ใช้หนี้ก็แล้วกัน เขาพูดแค่นั้นและไม่รอคำตอบ เขาทำเพียงเดินกลับเข้าไปในร้าน ไม่สนใจด้วยว่าอีกฝ่ายจะหนีหรือไม่ตกลง เพราะไม่ว่ายังไง เด็กคนนั้นก็ไม่มีวันรอดน้ำมือเขาไปได้หรอก.. ---------------------------------------------- เช้าวันต่อมา ร่างกายอ่อนแอนั้นก็นอนซมอยู่ในห้องที่เขาสั่งให้คนจัดเตรียมไว้ให้ เนื้อตัวของเด็กปากดีนั้นมีแต่รอยฟกช้ำเต็มไปหมด เขาไม่สนใจในทีแรก เพราะอีกฝ่ายสลบและหลับเป็นตาย จนกระทั่งวันที่สาม เจ้าเด็กปากดีนี่ก็เริ่มดีขึ้นและเริ่มแผลงฤทธิ์ใส่ลูกน้อยเขา เสียงดังโวยวายอะไร เด็กคนนั้นโวยวายจะพบนายให้ได้เลยครับ พวกผมไม่ได้ทำร้ายมันตามที่นายสั่ง แต่มันก็ทำข้าวของในห้องแตกพังไปหมด ยูชอนรับฟังคำรายงานจากลูกน้อง เขาเดินตรงไปที่ห้องของร่างเล็กนั่นทันที และเมื่อเปิดประตูเข้าไป แจกันเซรามิกราคาแพงก็ถูกปาสวนออกมา เขาหลบได้ทันมันจึงกระเด็นข้ามลาดไหล่ของเขาไป ดวงตาคู่คมที่ดูนิ่งเมื่อครู่เปลี่ยนแววตาไปในทันที คิดจะกักขังกันหรือไงวะ! คำถามแรกนั้นทำให้ยูชอนข่มใจให้เย็นลง เขาพอเข้าใจที่อีกฝ่ายต่อต้านแบบนี้ จะเอาอะไร ไหนบอกจะให้ทำงานใช้หนี้! จะให้ทำอะไรก็รีบๆบอกมาดิ จะได้หมดหนี้กันเร็วๆ เขาแสยะยิ้มกับคำว่าหมดหนี้กันเร็ว เขาช่วยชีวิตหมอนี่ไว้เลยนะ คิดว่ามันจะใช้กันหมดง่ายๆหรือไง ใจเย็น นายได้ทำงานใช้หนี้ฉันแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วจะรออะไรวะ! สงบสติอารมณ์แล้วคุยกันหน่อยเป็นไง ร่างเล็กใช้มือเสยผมตัวเองเป่าปากด้วยความหงุดหงิดกับท่าทีสุขุมและใจเย็นของเขา คุยไร นายชื่ออะไร จุนซู อายุเท่าไหร่ สิบแปด ญาติพี่น้องล่ะ ไม่มี! นี่ไม่ได้มาสมัครงานนะเว้ย ถ้าไม่ให้ทำก็ปล่อยไปดิ ฉันก็แค่ถามเผื่อว่านายจะโกงฉันเหมือนเจ้านายคนก่อน ยูชอนยักคิ้ว ทำให้จุนซูหายใจฮึดฮัด เสพเองหรือเอาเงินไปทำอะไร ทำไมต้องรู้มากขนาดนั้นวะ ถ้าไม่ไว้ใจก็ปล่อยไป เดี๋ยวหาเงินมาใช้เอง นายคิดว่านายออกไปตอนนี้พวกนั้นจะปล่อยให้นายรอดชีวิตอยู่ได้หรือไง ไม่กลัวหรอก! พวกเหี้ยนั่นก็ดีแต่รุมนั่นแหละ ท่าทางแก่นๆนั้นทำให้ ยูชอนยกยิ้ม เขาอยากดูน้ำหน้าของเด็กอวดดีคนนี้จัง เอางั้นก็ได้..ฉันให้เวลานายเจ็ดวัน หาเงินสามสิบล้านวอนมาคืนฉันแต่ถ้านายหาไม่ได้ นั่นหมายถึง...ชีวิตของนายกลายเป็นของฉัน..ถาวร เขาพูดจบก็ลุกขึ้นจากปลายเตียง เดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีสุขุม เขาไม่ได้หันมามองว่าจุนซูได้วิ่งหนีออกจากห้องไปหรือเปล่า เพราะเขามั่นใจว่ายังไงเด็กอวดดีนั้นจะต้องกลับมา ผ่านไปไม่ถึงเจ็ดวัน ลูกน้องที่เขาให้ตามจุนซูอยู่ห่างๆ ก็พาร่างเล็กกลับมาด้วยสภาพสะบักสะบอมไม่ต่างจากวันแรก ยูชอนยืนมองดูร่างเล็กที่ปลายเตียง ในห้องเดิมที่ถูกจัดข้าวของใหม่ ด้วยความสมเพช เขายอมรับล่ะว่า จากรายงานที่ได้รับฟังมา จุนซูดูแกร่งกว่ารูปลักษณ์ภายนอกมากจริงๆ แต่ก็นั่นแหละ คนเราเมื่อมันสุดกำลังมันก็มักจะหมดแรงและล้มลง นายครับ...ยาที่สั่งได้แล้วครับ เข็มฉีดยาที่ถูกดูดของเหลวที่เรียกว่ายาเอาไว้ถูกยื่นให้ผู้เป็นนาย ยูชอนรับมันมาก่อนจะเพยิดหน้าให้ลูกน้องออกไป เขาเดินเข้าไปหยุดที่ข้างเตียง นั่งลงและรวบข้อมือร่างเล็กที่หลับสนิทเอาไว้ก่อนจะค่อยๆกดปลายแหลมของเข็มลงที่ผิวเนื้อและฉีดของเหลวเข้าไป โอ้ย!!! เหี้ย! ทำไรกูวะ! จุนซูโวยวายและด่าเขา ร่างเล็กพยายามที่จะสะบัดแขนออกจากมือหนาของเขาแต่ไม่สำเร็จ เพราะตัวเองก็เจ็บปวดจากการถูกซ้อมอยู่ อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวดีเอง ไม่! ไอสัด! ปล่อยกูนะ จุนซูดิ้นและเหวี่ยงตัวจนหลุด เมื่อเป็นอิสระร่างเล็กก็ง้างมือเตรียมจะชกเข้าที่ใบหน้าของยูชอน แต่ร่างสูงไวพอที่จะคว้าข้อมือนั้นได้ทัน เขาสะบัดข้อมือจุนซูอย่างแรงก่อนจะง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าร่างเล็กจนหน้าหัน ความเจ็บจนชานั้นทำให้จุนซูนิ่งสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ และภายในห้องก็ได้ยินแต่เสียงหอบหายใจของจุนซู คนที่กำลังเจ็บปวดและอ่อนแอ อดไม่ได้จริงๆที่จะน้ำตาคลอเมื่อถูกทำร้ายอีกครั้ง แต่ไม่ว่ายังไงจุนซูก็ไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะทำอีกจำเอาไว้... ไอเหี้ย! กูเกลียดมึง! กูจะหนีคอยดูนะ กูจะหนี!! ยูชอนหัวมามอง ร่างเล็กที่กรีดร้องด่าเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ฉันแถมเงินให้นายหนีด้วยเลย..จุนซู เขาพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป จุนซูคิดจะหนีจริงๆ ร่างเล็กลุกขึ้นจากเตียงและพยายามจะก้าวเดิน แต่ร่างกายของเขาสั่น มันวูบวาบ ร้อนรุ่มและเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ อยู่ดีๆ เขาก็รู้สึกขำ รู้สึกอารมณ์ดี ล่องลอย ทุกย่างก้าวที่เดินมันเหมือนลอยได้ เท้าไม่ติดพื้น แม้สมองจะเกิดความสงสัยว่ายูชอนทำอะไรกับตัวเองแต่ก็ไม่สามารถควบคุมริมฝีปากให้หยุดหัวเราะออกมาได้เลย ฮ่ะๆๆๆ ฮาๆๆๆ ดวงตาเรียวเล็กที่แดงก่ำเมื่อครู่ เลื่อนลอย เพ้อฝัน สองเท้านั้นเดินโยกเยกไปตามทาง เขาเห็นแผ่นหลังยูชอนอยู่ไม่ไกล แต่เอื้อมคว้าเท่าไหร่ก็ไม่ถึง รอด้วย! ฮ่ะๆๆ รอด้วย ร่างกายนั้นทั้งร้อนรุ่มและหนาวสั่นสลับกันจนเหมือนจะเป็นไข้ จุนซูเริ่มออกแรงวิ่ง แต่ก็เหมือนหัวจะทิ่ม จนกระทั่งมาหยุดตรงหน้ายูชอน ร่างเล็กก็ยิ้มให้อีกฝ่าย มันเป็นยิ้มแรกที่ยูชอนได้เห็น มันเป็นเหมือนยิ้มที่อีกฝ่ายกำลังมีความสุข แต่ยูชอนรู้ว่ามันไม่ได้เกิดจากสุขจริงๆหรอก ทำอะไรกูวะ ฮ่าๆๆ จุนซูเอ่ยถาม ยูชอนคว้าคางแหลมนั้นเข้ามาใกล้เขาบีบมันและเอ่ย อย่ามาใช้สรรพนามต่ำๆกับฉันอีก ทำไม ห๊ะ? ทำไม ฮ่าๆๆ จุนซูล่องลอยเพราะยาที่เขาให้ไป มันเป็นยาเสพติดตัวใหม่ ที่ทำให้รู้สึกเหมือนในหัวไม่มีความคิดใดๆอยู่ คนเสพจะรู้สึกล่องลอย อารมณ์ดี และต้องการเซ็กส์.. กลับไปที่ห้องของนาย ไม่! ไม่เอา ยูชอนหันไปมองลูกน้อง เท่านั้นชายร่างกำยำสองคนก็หิ้วแขนจุนซูกลับไปที่ห้อง เขาสั่งให้ลูกน้องล็อคห้องจุนซูจากด้านนอก ส่วนตัวเขากลับไปที่ห้องทำงาน นั่งมองจอภาพที่ติดกล้องวงจรปิดไว้ในห้องของจุนซู เขาแสยะยิ้มเมื่อเห็นเจ้าเด็กปากร้ายนั้นกำลังสนุกกับยา สนุกให้พอ...เพราะหลังจากนี้นายจะได้รับบทเรียนที่จะทำให้นายมีชีวิตใหม่เลยล่ะ..จุนซู เขากดปิดจอแล้วลุกออกไปจากห้องทำงาน ยูชอนตรงไปที่ห้อง เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก คว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอว แล้วจุดซิกก้าร์สูบ ดวงตาคมที่ดูเย็นชา มองไปด้านหน้าอย่างไม่จับจ้องอะไรเป็นพิเศษเขาแค่กำลังคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่.. ปกติเขาไม่เคยสนใจอะไรนอกจากเม็ดเงินที่ได้จากการค้ายา เขาไม่คิดจะเอาใครมาพัวพันให้ชีวิตวุ่นวาย และเขาไม่คิดว่าจะใช้ยาเพื่อทรมานใคร แต่กับจุนซูเขารู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องใช้มัน ถ้าไม่ยื้อจุนซูเอาไว้แบบนี้ รับรองเด็กคนนี้ต้องตายเพราะฝีมือของคนที่จ้องจะเล่นงานอยู่แน่นอน นายครับ..ผู้หญิงที่ให้จัดมามาถึงแล้วครับ ลูกน้องเขารายงาน ยูชอนจึงสั่งให้อีกฝ่ายเข้ามา เขาจัดการปลดปล่อยความต้องการกับพวกเธอ และจ่ายเงินเป็นค่าตอบแทน ไม่มีสักครั้งที่ยูชอนจะนึกหลงใหลใคร กฎของมาเฟียคือห้ามนอนกับใครเกินสองครั้ง เพราะเมื่อไหร่ที่ปล่อยให้หัวใจผูกพันกับใคร ชีวิตจะยุ่งยากขึ้นทันที... ประตูห้องของจุนซูที่เคยถูกล็อคจากด้านนอกถูกปลดล็อคออก ยูชอนให้ร่างเล็กใช้ชีวิตอย่างอิสระ เขาไม่ควบคุมจุนซูเอาไว้ ยอมแม้กระทั่งให้เดินหนีออกไปหน้าตาเฉย แต่ความทรมานและต้องการยานั้นทำให้จุนซูกลับมา ร่างเล็กกลับมาเขาโดยไม่ต้องออกคำสั่งใดๆกับลูกน้องเลย นี่! จุนซูเปิดประตูห้องทำงานของยูชอนเขามา ร่างเล็กตัวสั่นและรู้สึกทรมานราวกับจะตาย มือบางนั้นจิกกันอยู่ด้านหน้า ริมฝีปากนั้นสั่นระริก ลำคอแห้งผากจนแทบไม่มีน้ำลายจะกลืน มีธุระอะไรกับฉัน? ยูชอนเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มในมือ เขามองร่างเล็กที่กำลังอยู่ในอาการอยากยาด้วยสีหน้าเรียบเฉยแม้รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร เอายามา เอายามา!!! เสียงแหบพร่านั้นกรีดร้องและใช้มือปัดแฟ้มในมือเขากระเด็นไปไกล สองเท้าก้าวเข้าไปใกล้ กระชากคอเสื้อของยูชอน จนทำให้ลูกน้องที่ยืนมองอยู่ด้านหลังจุนซูเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปล็อคร่างเล็ก แต่ยูชอนก็ส่งสันญานให้ลูกน้องออกไป เขาดึงมือที่กำคอเสื้อเขาออก อะไรกัน..อยู่ๆจะมาขอกันดื้อๆได้ยังไง ของซื้อของขาย เขาว่าพร้อมกับยกยิ้ม จุนซูหอบหายใจและเริ่มกัดปากตัวเอง ขอร้อง!...ขอยาให้ผม...ได้โปรด ร่างเล็กทรุดตัวลงนั่ง ตัวนั้นสั่นเทิ่มไปหมด มือบางนั้นลูบเนื้อตัวตัวเองเพราะรู้สึกหนาว ก็บอกแล้วไง...ของซื้อของขาย ผมไม่มีเงิน! อึก! ได้โปรด..ขอยาให้ผม ร่างเล็กคลานเข้าไปกอดขาเขาแน่น อ้อนวอนด้วยความทรมานทั้งน้ำตา ยูชอนยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นน้ำตาที่รินไหลออกมาจากหน่วยตาที่เคยมีแววตาก้าวร้าวนั้นจำนวนมาก เขาย่อตัวลง ยิ้มบางๆให้กับคนที่กำลังทรมานด้วยอาการอยากยาขั้นสูงสุดตรงหน้า ไม่มีเงินแล้วจะทำยังไงดีล่ะ..ในเมื่อยาก็แพงซะด้วย จุนซูทึ้งหัวตัวเองกรีดร้องออกมาอย่างทรมานเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นสงครามประสาทกับเขา ขอร้อง!!! ให้ยาผมเถอะ...ให้ยาผม แลกกันสิ ได้! อะไรก็ได้ ขอร้อง ผมไม่มีเงิน ริมฝีปากบางนั้นละลำละลักอ้อนวอน ไม่สนใจแล้วว่าข้อแลกเปลี่ยนนั้นจะเป็นอะไรแม้กระทั่งการปลิดชีวิตเขาทิ้งเสียตอนนี้ก็ยอม ขอเพียงแค่ได้เสพมันก่อนตายก็ยังดี ชีวิตของนาย...ฉันจะให้นายเสพเท่าที่นายต้องการ แต่ชีวิตนายต้องเป็นของฉัน ได้! เอาไปเลย ฆ่าผมตอนนี้เลยก็ได้ แต่ขอยาให้ผม ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกหน่า เขาว่า ก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงที่เตียง จัดการกับเรือนร่างบอบบางที่กำลังสั่นและทรมาน จุนซูร้องไห้กรีดร้องให้กับความเจ็บปวดที่เขาทำ แต่ยูชอนก็ไม่ใจร้ายขนาดที่จะให้อีกฝ่ายรับความทรมานนั้นไว้ทั้งที่มีความทรมานจากการอยากยาอยู่ ร่างสูงฉีดยาให้กับร่างเล็ก จุนซูจึงล่องลอยไปกับเซ็กส์ที่รุนแรงแต่ทว่ามันกลับถึงใจและต้องการอย่างที่ไม่เคยเป็น บ่ายนั้นเขาเหมือนขึ้นสวรรค์ที่มีแต่ยมบาลไม่มีเทวดาอย่างที่คิด แต่มันกับรู้สึกชอบใจทั้งที่ร่างกายก็ทรมานราวกับว่าจะฉีกขาดออกจากกัน ต่อไปนี้..เรียกฉันนาย..แล้วอย่าพยศกับฉันอีกไม่อย่างนั้นฉันจะปล่อยให้นายตายเพราะความอยากยาอย่างช้าๆ จุนซู สมองนั้นรับรู้การสั่งการของนายคนใหม่ จุนซูยิ้มกว้างทั้งน้ำตา ร่างเล็กกำลังล่องลอยอยู่ในภวังค์ของตัวเอง ยูชอนมองร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า ก่อนเขาจะลุกไปชำระกาย จุนซูตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ร่างเล็กร้องไห้ราวกับจะขาดใจเมื่อได้สติ การยอมรับข้อตกลงนั้นไม่ต่างอะไรจากการตกนรกทั้งเป็น เขาอยากจะตาย..อยากจะฆ่าตัวตายให้พ้นๆเสียเดี๋ยวนี้ ดีกว่าจะต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไปเรื่อย ถ้าคิดจะฆ่าตัวตาย..ฉันบอกนายตอนนี้เลยว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น เสียงทุ้มที่ดังขึ้นนั้นทำให้คนที่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงสะดุ้ง จุนซูหันมามองคนที่ก้าวเข้ามาใหม่ด้วยแววตาเกลียดชัง เขาไม่อยากจะตายคนเดียวหรอก เขาอยากจะฆ่าไอสารเลวนี่ด้วย! ผมเกลียดคุณ!! ผมอยากฆ่าคุณมากกว่าฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ!! ยูชอนยกยิ้ม เขาเดินมาหาร่างเล็กที่เตียง ก่อนจะเชยคางมนขึ้นแล้วจ้องแววตาที่มองเขาอย่างเกลียดชังก่อนจะเอ่ย งั้นก็อย่าพึ่งฆ่าตัวตายก่อนล่ะ มีชีวิตอยู่ต่อไปเผื่อนายมีโอกาสฆ่าฉัน จุนซูใช้มือปัดมือเขาออกจากคางตัวเอง ร่างเล็กพยายามจะลุกขึ้นแต่รู้สึกเจ็บด้านหลังจนก้าวขาแทบไม่ออก ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวกินยาซะ ไม่ต้องมายุ่ง! อย่าอวดดี ยูชอนพูดเสียงต่ำเขาไม่ได้ขู่อะไรมากนักแต่มันทำให้จุนซูรู้สึกเย็นไปทั่วสันหลังกับเสียงนั้น ร่างเล็กจึงทำตามคำสั่งของเขา และหลังจากวันนั้น จุนซูก็กลายเป็นเด็กอีกคนที่ไม่ใช่เด็กก้าวราวเหมือนเดิม แต่ร่างเล็กนิ่งเงียบและใช้ชีวิตอยู่กับยูชอนเหมือนตุ๊กตาที่จะดึงไปทางไหนก็ได้ นอกจากยามที่อยากได้ยาเท่านั้นจุนซูจึงกลายเป็นคนล่ะคน วันทั้งวันของจุนซูว่างจนไม่รู้จะทำอะไร บางทีร่างเล็กก็นึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงต้องกักตัวเองไว้ที่นี่ ให้ยาราคาแพงเสพ ทั้งที่เขาให้ทำก็แค่การใช้ร่างกายตัวเองปลดปล่อยความใคร่ คนอย่างเขาน่าจะมีแฟนหรือมีผู้หญิงมากมายเข้ามาเสนอตัวให้ แต่เขากลับขังจุนซูไว้ด้วยยาเขาทำแบบนั้นทำไม คุณจุนซูครับ นายกลับมาแล้ว ลูกน้องที่ยูชอนให้จับตาดูจุนซูตลอดเวลาบอกกับร่างเล็ก สองมือบางจึงผละจากอ่างปลาคราฟที่มักจะแวะเวียนมานั่งเล่นกับมันคลายเหงาทุกวัน สองเท้านั้นเดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์สุดหรู หยุดยืนมองร่างสูงที่กำลังถอดสูทตัวนอกออกส่งให้แม่บ้าน ถ้าปลาฉันตายฉันจะงดให้ยานายเพื่อเป็นบทลงโทษ เขาเอ่ยทักร่างเล็กก่อนจะเดินเข้ามาหา จุนซูมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจแต่ไม่พูดอะไร ยูชอนคว้าเอวเล็กนั้นเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง จุนซูนั่งลงตามที่เขาจับจูงและมองหน้าเขานิ่งๆ มีอะไร ผมมีเรื่องอยากจะถาม ว่ามา ผมสงสัยว่าทำไมคุณไม่ให้ผมทำงาน ยูชอนยกยิ้มก่อนจะเลื่อนมือไปหยิบซิกก้าร์มาจุด เขาสูดควันเข้าไปก่อนจุนซูจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปประกบปากเขาแล้วดูดควันออกมาพ่นเล่น การกระทำซื่อๆและเอาแต่ใจหลายๆอย่างของจุนซู มันทำให้ยูชอนหลงใหลอีกฝ่ายจนเกือบจะลืมตัวไปหลายที ห๊ะ? ทำไมคุณไม่ให้ผมทำงานล่ะนาย ทำไมถึงอยากทำงาน นายอยู่บ้านสบายๆแบบนี้ไม่ชอบหรือไง ก็ผมเบื่อ ยูชอนหัวเราะ นายเบื่อด้วยเหรอ? ฉันกลับมาที่ไรก็เห็นว่าเข็มฉีดยาวางอยู่เกลื่อนไปหมด ก็นั่นเพราะผมเบื่อ ยูชอนพยักหน้ารับรู้ แล้วอยากทำอะไร...งานของนายก็มีอยู่แล้วนี่ เขายักคิ้ว ก่อนร่างเล็กจะทรุดตัวลงนั่งระหว่างขาของเขา รูดซิปกางเกงออกและใช้ริมฝีปากกับส่วนกลางของเขาเล่นเพื่อทำตามหน้าที่ของตัวเอง นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมอยากถาม อืมมม...ถามอะไรอีก คุณมีแฟนมั้ย ยูชอนส่ายหน้า ทำไมล่ะ เพราะคุณชอบนอนกับผู้ชายเหรอ..แต่คุณก็มีแฟนเป็นผู้ชายได้นี่ ต้องการจะถามอะไรกันแน่ คุณนอนกับคนอื่นบ้างมั้ยนอกจากผม คำถามนั้นทำให้ยูชอนชะงัก นั่นสิ ตั้งแต่มีจุนซูอยู่ที่นี่เขาลืมกฎหลายๆอย่างที่ตัวเองไม่เคยละเมิดไปเลย เขานอนกับจุนซูแทบทุกวัน เขาเลี้ยงจุนซูเอาไว้ทั้งที่ร่างเล็กไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ นายถามมากเกินไปแล้ว ทำหน้าที่ของนายไป เขากดหัวจุนซูให้จัดการกับความหรรษาที่ส่วนกลางให้จบๆ แต่สมองของเขากลับถูกรบกวนเพราะคำถามนั้น ทำให้เขาเลือกที่จะหยุด พอ.. ทำไมล่ะ..ผมทำไม่ถูกใจเหรอ ริมฝีปากนั้นเอ่ยถามด้วยความสงสัย ฉันจะพักผ่อน จุนซูลุกขึ้นจากระหว่างขาของเขา ร่างเล็กปีนขึ้นไปนอนบนเตียงของเขา รอให้เขาขึ้นมานอนข้างๆตัวเองเหมือนทุกที นายกลับไปนอนที่ห้องของนาย วันนี้ฉันจะนอนคนเดียว ไม่มีสักครั้งที่เขาบอกจะนอนคนเดียว หัวใจของคนฟังรู้สึกวูบไหวแปลกๆกับคำสั่งนี้ แต่จุนซูก็ยอมเดินออกไปโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เมื่อประตูห้องปิดลง ยูชอนก็ถอนหายใจออกมา เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขาเก็บจุนซูไว้ทำไม ทั้งที่ตอนแรกเด็กคนนั้นดื้อรั้นจนเขาอยากจะปราบพยศให้เชื่องจนอยู่มือ แต่เมื่ออีกฝ่ายโอนอ่อนแล้ว ความสนุกมันควรจะจบสิ้นลงสิ ทำไมถึงยังเก็บจุนซูเอาไว้อีก ร่างเล็กไม่เคยทำประโยชน์ให้กับเขา นอกจากการพาลเงินด้วยการเสพยาตามใจชอบในแต่ละวัน แล้วเขาเก็บจุนซูไว้ทำไม.. เป็นเวลาสองวันแล้วที่นายไม่กลับบ้านหลังจากวันนั้นที่นายสั่งให้ออกมาจากห้องเพราะอยากนอนคนเดียว จุนซูยังเสพยาปกติ แต่เมื่อไหร่ที่มันหมดฤทธิ์ ร่างเล็กก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก จุนซูไม่แน่ใจนักว่าเพราะเขาเหงา ที่ไม่มีคนพูดคุย หรือเพราะการถูกหมางเมินจากนายกันแน่ แต่ที่แน่ๆ หัวใจเขามันทรมานทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่ เป็นครั้งแรกในระยะเวลาสามเดือนที่จุนซูเปิดปากเรียกผู้ชายที่คอยดูแลเขาอยู่ห่างๆ อีกฝ่ายดูจะแปลกใจไม่แพ้กันที่ร่างเล็กพูดกับเขาก่อน ครับคุณจุนซู นายไปไหนเหรอ..ผมไม่เห็นว่านายกลับบ้านสองวันแล้ว นายไปพักที่รีสอร์ทครับ ทำไมล่ะ มีนัดซื้อยากันที่นั่นเหรอ ไม่ทราบครับ ผมไปที่นั่นได้มั้ย..พาผมไปได้หรือเปล่า ไม่ได้ครับ ที่นั่นเป็นที่พักส่วนตัวของนาย จุนซูพยักหน้ารับรู้ แม้แววตาไม่พอใจจะมีอยู่ให้เห็นที่ถูกขัดใจก็ตาม คุณจุนซูไปทานข้าวเถอะครับ แม่บ้านจัดไว้ให้แล้ว ผมยังไม่หิว..รอนายก่อนเผื่อนายกลับมา..วันนี้ ร่างเล็กลุกจากขอบอ่างปลาคราฟเดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์ ชายคนนั้นถอนหายใจเล็กน้อยเพราะนึกสงสาร เขามั่นใจว่าจุนซูผูกพันกับนายเกินกว่าปกติ นายเองก็เช่นกัน เพราะนายไม่เคยเอาใครเข้ามาข้องแวะในชีวิต แต่จุนซูเป็นคนเดียวที่นายเรียกหาแทบไม่ห่างตัวตลอดระยะเวลาสามเดือน เขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่ามันเกิดอะไรขึ้นนายถึงได้ไปพักที่รีสอร์ท เพราะปกติแล้วนายจะไม่ไปที่นั่นนอกเสียจากมีเรื่องให้คิด ---------------------------------------------- เข็มฉีดยาถูกวางลงหลังจากใช้เสร็จ จุนซูยังคงเสพยาเพื่อคลายความเหงา และความว่างเปล่าที่เกิดขึ้น มันช่วยได้มาก แต่นั่นก็ไม่หมายความว่ามันช่วยได้ตลอด เขาไม่อยากจะยอมรับกับตัวเองเลยว่ารู้สึกคิดถึงนายผู้ชายที่ทำให้ชีวิตเขากลายเป็นแบบนี้ได้ เขาควรจะเกลียดผู้ชายคนนั้นสิ..มันไม่น่าจะเกิดขึ้น เป็นไปได้มั้ยที่..เพราะร่างกายเกิดความเคยชินจนรู้สึกต้องการอ้อมกอดของใครสักคน นี่... ร่างเล็กเปิดประตูออกไปหาชายที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง จุนซูมีเพียงเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงในตัวเดียวที่สวมไว้ด้านในเท่านั้น เข้ามานอนกับผมได้มั้ย..ผมอยากมีเซ็กส์น่ะ คำถามและการบอกเล่านั้นทำให้คนฟังตกใจไม่น้อย ไม่ได้หรอกครับ แต่ผมอยากมีเซ็กส์..นะ..เข้ามานอนกับผมเถอะ มือบางนั้นคว้าข้อมือใหญ่ของเขา แต่เขาก็แกะออก แล้วถอยหลังห่างออกมาพร้อมปฏิเสธอีกครั้ง ไม่ได้หรอกครับ นายรู้ต้องฆ่าผมแน่ ไม่ฆ่าหรอก..ก็เค้าไม่กลับมาแล้วผมจะมีเซ็กส์กับใครล่ะ..ยานั่นทำให้ผมอยากมีเซ็กส์น่ะ ร่างเล็กถอดเสื้อตัวเองออกทันที เหลือเพียงแค่ร่างเปลือยเปล่า ชายที่ถูกชักชวนเบนสายตาหนี เขาแสดงสีหน้าลำบากใจ และถอยหลังแถบไม่ทันเมื่อจุนซูคุกเข่าลงตรงหน้าและรูดซิปเขา คุณจุนซู!! จะทำอะไรครับ ทำให้นายแข็งตัวไง...จะได้มีเซ็กส์กับผม อย่าครับคุณจุนซู ไม่ได้ครับ เขาจับร่างเล็กลุกขึ้นและรีบดันจุนซูเข้าห้องพร้อมกับล็อคด้านนอกไว้ทันที เสียงกรีดร้องโวยวายและข้าวของแตกดังตามมา เขาถอนหายใจและชั่งใจอยู่พักใหญ่ว่าควรจะรายงานนายดีมั้ย ฮึกๆ ฮื้ออออ เปิด!! เปิดประตูนะ! เข้ามามีเซ็กส์กับผมสิ!! เข้ามา ร่างเล็กกรีดร้องและกอดตัวเอง สลับกับการทุบประตู จุนซูควานหาเข็มฉีดยาและยาแต่ก็ไม่มี เพราะเขาใช้มันครบจำนวนที่ยูชอนกำหนดให้ต่อวันแล้ว สองขาเรียวทรุดลงร้องไห้ ก่อนจะใช้มือจัดการกับตัวเองทั้งน้ำตา ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาก็จริง แต่จุนซูไม่ได้รู้สึกว่ามันเหมือนกับที่นายกอดเขา มันไม่เหมือนกัน เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ ไม่รู้ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ ไม่รู้จริงๆ... เสียงรถที่คุ้นเคยแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ตอนเช้า จุนซูหยิบเสื้อตัวเดิมมาสวมใส่และมีเพียงชั้นในตัวเดียวเหมือนเมื่อคืน วิ่งออกมาหานายที่หายไปและพึ่งกลับมา ริมฝีปากบางยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่รู้ว่านายกลับมาแล้ว สองเท้านั้นวิ่งตึงตังลงมาชั้นล่าง ไม่ได้สนใจหรอกว่าลูกน้องของยูชอนจะมองเขาที่อยู่ในสภาพเสื้อยืดคลุมปิดแค่ครึ่งขาอ่อนเท่านั้น เพราะหลายครั้งที่เขาถูกนายลงโทษ กลั่นแกล้งต่อหน้าลูกน้องพวกนั้น จุนซูจึงไม่ได้รู้สึกอายที่มีเพียงเสื้อตัวเดียวและชั้นในปกปิดร่างไว้ นายกลับมาแล..แล้ว เสียงนั้นขาดห้วงไปในตอนท้ายเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนเดินลงมาจากรถด้วย เธออยู่ในชุดเกาะอกเดรสสีดำแนบเนื้อ หน้าอกหน้าใจเธอใหญ่คับแน่นจนผ้าแทบขาด เธอเกาะเกี่ยวแขนนายและมองเขาด้วยสายตารังเกียจ ใครเหรอคะคุณยูชอน เธอจีบปากจีบคอถามร่างสูงข้างกาย จุนซูสบตากับนาย วันนี้แววตาของนายต่างจากทุกที เขาไม่ได้มองมาด้วยแววตาที่อ่อนโยน ไม่ได้มีรอยยิ้มบางๆที่มุมปาก และไม่มีการทักทายกันเลยด้วยซ้ำ ไปเถอะ เขาไม่ตอบคำถามแต่โอบเอวของเธอเดินขึ้นชั้นบนผ่านหน้าจุนซูไป ร่างเล็กยืนนิ่งอยู่กลางบ้าน จุนซูรู้สึกเหมือนร่างตัวเองสั่น หัวใจตัวเองสั่น และมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตามันร้อนอย่างบอกไม่ถูก ความสงสัยมันทำให้เกิดคำถามมากมายในหัวจนเต็มไปหมด สองเท้าเล็กนั้นก้าวขึ้นชั้นบน ใช้มือจับราวบันไดขึ้นอย่างเหมือนคนหมดแรง จุนซูกัดริมฝีปากตัวเองเล่น แต่มันเป็นการกัดแรงจนรู้สึกเจ็บ คลายว่าจะกลั้นความรู้สึกอะไรบ้างอย่างเอาไว้ คุณจุนซูคะ...ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานข้าวเถอะคะ แม่บ้านวัยกลางคนเดินเข้ามาหาร่างเล็กที่ทรุดตัวลงนั่งที่บันไดอย่างนึกเป็นห่วง ป้า..ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอ เธอลำบากใจที่จะตอบจริงๆ แม้ว่าความจริงจะเป็นแค่ผู้หญิงที่นายซื้อตัวมาระบายความใคร่ก็เถอะ แต่ตลอดระยะเวลาที่จุนซูอยู่ร่วมบ้านนี้กับนายมา เธอพบเธอเห็นอะไรหลายๆอย่างระหว่างสองคนนี้ และคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างเธอรู้จิตใจของเด็กคนนี้ดีกว่าเจ้าของหัวใจเสียอีก อย่าสนใจเลยค่ะ ขึ้นไปอาบน้ำนะคะ อื้อ จุนซูครางรับแล้วลุกขึ้นไปชั้นบน ร่างเล็กไม่ได้เดินไปที่ห้องตัวเอง แต่เดินไปหยุดยืนที่หน้าห้องของยูชอน จุนซูเลื่อนหูไปแนบฟังกับประตู และได้เสียงโอดครางกรีดร้องอย่างชัดเจน เสียงของผู้หญิงคนนั้นครางกระเส่า มันเหมือนตอนที่เขานอนกับนายไม่มีผิด เธอที่กรีดร้องขนาดนั้นก็คงจะสุขสมและหรรษาน่าดูกับเซ็กส์ของนาย หัวใจจุนซูเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากบางนั้นขบกัดกันแน่นแต่ไม่มีน้ำตา มือบางนั้นจับลูกบิด และออกแรงหมุนดูเบาๆ มันไม่ได้ล็อค ทำให้จุนซูสามารถแอบมองผ่านช่องประตูนั้นได้ ร่างเล็กเห็นว่านายกำลังมีเซ็กส์อย่างดุเดือดกับเธอ และจังหวะเดียวกันกับที่นายมองมาเห็นเขา จุนซูไม่ได้รีบปิดประตูหรือวิ่งหนี ร่างเล็กยืนนิ่งและสบตานายผ่านช่องประตูนั้น ครู่หนึ่งก่อนจะปิดประตูลงอย่างเงียบๆแล้วเดินมาที่ห้องของตัวเอง ทุกการกระทำของจุนซูอยู่ในสายตาของลูกน้องที่ยูชอนสั่งให้ดูแลจุนซูตลอดเวลา เขารู้สึกเจ็บปวดแทนจุนซูอย่างไม่น่าเชื่อกับสิ่งที่เห็นตอนนี้ คุณจุนซูเข้าไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวผมยกข้าวขึ้นมาให้ อื้อ ร่างเล็กครางรับพร้อมพยักหน้า และเปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ สะโพกเล็กทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียง เหม่อลอยคิดอะไรบางอย่างเงียบๆ มือบางยกขึ้นทาบหัวใจตัวเอง มันเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บ หายใจไม่ออก อธิบายไม่ได้ว่ามันคืออาการของอะไรกันแน่ นี่...ขอยาได้มั้ย..มันหมดแล้ว ร่างเล็กแง้มประตูออกมาถามคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู ชายคนนั้นก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะตอบ ยังเช้าเกินไปครับ แต่ผมรอไม่ไหว..ตอนนี้ตัวผมสั่นแล้ว นั่นไม่ใช่อาการอยากยาสักหน่อย มันเป็นอาการอัดอั้น อยากร้องไห้ อยากกรีดร้องโวยวายอาละวาดเพราะเจ็บปวดที่หัวใจมากกว่า ไม่ได้จริงๆครับ อือ...อีกนานมั้ยกว่าจะได้ สองชั่วโมงครับ อือ...ได้ จุนซูตอบรับเสียงสั่นก่อนจะปิดประตูเข้าไปนั่งที่ปลายเตียง ริมฝีปากบางนั้นสั่น มือบางนั้นจิกต้นขาอ่อนของตัวเองราวกับจะเรียกความรู้สึกเจ็บปวดจากส่วนอื่นให้ได้มากกว่าหัวใจในตอนนี้ แล้วหยาดน้ำตาที่ไม่คาดคิดก็รินไหลอาบแก้มออกมาโดยไม่มีเสียงสะอื้น จุนซูเกลียดการร้องไห้..เกลียดความอ่อนแอ และเกลียดที่ตัวเองเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้!!! ฮึก! ฮื้อออ เอายามา!!!! เอายามาให้ผม ร่างเล็กเริ่มกรีดร้องและอาละวาด ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปที่ห้องทำงานของยูชอน มือบางนั้นเปิดลิ้นชักควานหายา โดยมีลูกน้องเขามาดึงรั้งร่างเล็กที่กำลังคุมคลั่งเอาไว้ ปล่อย!!! ปล่อยนะ!! เอายามา!! เอามาสิ!! เสียงโวยวายนั้นทำให้ยูชอนเดินออกมาจากห้องนอน เขาให้ลูกน้องไปส่งผู้หญิงคนนั้นส่วนตัวเองเดินเข้าไปในห้องทำงาน ที่มีจุนซู ทรุดลงร้องไห้อยู่กลางห้อง เขาหันไปบอกให้ลูกน้องออกไปพร้อมกับปิดประตูลง ร้องไห้ทำไม? เสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยถามนั้นทำให้คนที่กำลังสะอื้นเงยหน้าขึ้นมามองด้วยหยาดน้ำตา ผมอยากได้ยา...ฮึก! แต่นี่ยังไม่ถึงเวลาที่ฉันอนุญาติ แต่ตัวผมสั่น..ฮึก! ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป...ฉันจะให้นายไปอยู่ที่อื่น คำสั่งนั้นทำให้ร่างเล็กเบิกตากว้าง มือบางนั้นยันตัวเองขึ้นยืนตรงหน้านาย ทำไม.. ฉันจะให้นายไปทำงานอย่างที่นายอยากทำไง ฮึก! แล้วผม..จะได้เสพยามั้ย ได้สิ...เท่าที่นายต้องการ เขาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วหันหลังกลับ จุนซูรู้สึกหัวใจนั้นเจ็บกว่าเดิม เขาทนรอไม่ไหวและต้องตายตอนนี้แน่ เขาเชื่อจริงๆว่าอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้คือการอยากยา แล้วผมจะมีเซ็กส์กับใครล่ะ! ฮึก! นายเบื่อผมแล้วเหรอ นายจะฆ่าผมทิ้งใช่มั้ย เปล่า..ฉันไม่มีความคิดที่จะฆ่านาย ถ้างั้น...แล้วผมจะมีเซ็กส์กับใคร..ทุกคนไม่มีใครนอนกับผม คนพูดกำมือแน่นข้างตัว แต่มือไม่เจ็บเท่าหัวใจตอนนี้ นายอยากนอนกับใครล่ะ เลือกไปเลยฉันอนุญาติ กับนาย!..กับได้นายมั้ย สองเท้าสั่นๆนั้นก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาเรียวที่มีหยาดน้ำตานั้นอ้อนวอนคนตรงหน้าไม่หลบสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ไม่ได้ ทำไม นายเบื่อผมแล้วเหรอ...เหรอ..นายเบื่อแล้วเหรอ ใช่ เขาตอบแค่นั้นแล้วหันหลังออกมาจากห้องทันที เสียงกรีดร้องโวยวายของจุนซูนั้น ไม่ต่างจากมีดที่ทิ่มแทงลงมากลางใจเขาเลยจริงๆ ยูชอนไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกัน ว่าสิ่งที่เขากลัวมันเกิดขึ้นกับเขาแล้ว เขาจะต้องหยุด ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก่อนที่มันจะลุกลามมอดไหม้ไปมากกว่านี้... หลังจากวันนั้น จุนซูถูกจับย้ายมาอยู่ที่คอนโดที่ยูชอนซื้อไว้ให้ เขาปล่อยให้ร่างเล็กใช้ชีวิตไปตามที่ตัวเองต้องการ มีเงินให้ใช้ มียาให้เสพ และให้จุนซูเข้าไปทำงานที่บาร์ของเขา เขาไม่จำกัดตำแหน่งหน้าที่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่จุนซูทำก็มีเพียงแค่เข้าไปดื่มเหล้า ฟังเพลง ช่วยพนักงานเสริฟ์บ้าง และกลับมาเสพยาที่คอนโด ร่างเล็กใช้ชีวิตแบบนั้นอยู่ราวๆอาทิตย์ได้ ความทรมานทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันมากกว่าอาการอยากยา จนตอนนี้จุนซูรู้แล้วว่าเขาไม่ได้เสพติดแค่ยา แต่เขาเสพติดนาย..นายผู้ที่ทำให้ชีวิตเขากลายเป็นแบบนี้แล้วก็เขี่ยเขาทิ้งเพียงเพราะแค่เบื่อ..เท่านั้น ฮึกๆ ฮื้ออออ เสียงร้องไห้ กรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากห้องนอนแทบทุกคืน ลูกน้องที่ยูชอนเคยให้ดูแลจุนซูก็ยังคงทำหน้าที่เดิม เขาคอยรายงานให้นายทราบเรื่องราวความเป็นมาของร่างเล็กเรื่อยๆ แต่ไม่เข้าไปก่าวก่ายไม่ว่าจุนซูจะทำอะไร จนกระทั่งคืนหนึ่งที่ควรจะมีเสียงหัวเราะ เพราะยา หรือร้องไห้เพราะความเจ็บปวดนั้นเงียบหายไป เขาเอะใจจึงร้องเรียกร่างเล็ก แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับใดๆ เขาตัดสินใจพังประตูเข้าไปพร้อมกับรายงานนายทันทีและพบว่า ร่างเล็กนอนน้ำลายฟูมปากอยู่ข้างเตียง เนื้อตัวของจุนซูเย็นเฉียบ แต่ยังหายใจปกติ ดวงตานั้นค้างนิ่ง ไม่ต่างอะไรจากคนที่ตายแล้ว เขารีบปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อนจะโทรไปรายงานนายและนายก็มาถึงด้วยเวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ จุนซู!! จุนซู!! มือหนานั้นตบที่แก้มเรียกสติร่างเล็กในอ้อมแขน คุณหมอประจำตระกูลที่ว่าจ้างกันไว้รุ่นสู่รุ่นทำการรักษาอย่างรวดเร็ว ยูชอนไม่เคยรู้สึกเสียสติ มึนงงจนทำอะไรไม่ถูกแบบนี้มาก่อนตั้งแต่เกิดมา เขาพบเขาเจออะไรที่เฉียดตายมามาก แต่เขาไม่เคยกลัวความตายเท่าครั้งนี้ มือหนานั้นลูบหน้าลูบตาตัวเอง หายใจแรงและเริ่มหันไประบายอารมณ์ใส่ข้าวของที่อยู่ใกล้ตัวเพราะน้ำมือของตัวเองที่ทำให้จุนซูกลายเป็นแบบนี้ เขาออกมารอข้างนอกนานเกือบชั่วโมง ก่อนหมอจะเดินออกมาบอกว่าปั้มหัวใจจุนซูและพ้นขีดอันตรายของการใช้ยาเกินขนาดแล้ว ร่างสูงรีบเข้าไปในห้องทันทีโดยไม่รีรอ ยูชอนคว้ามือเย็นเฉียบของจุนซูมากุมไว้ เขาถูมือเล็กนั้นเบาๆให้อีกฝ่ายรู้สึกอุ่น ริมฝีปากหยักจูบลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่มือเล็กนั้น เขาภาวนาอ้อนวอนขอร้องให้พระเจ้าช่วยให้โอกาสเขาสักครั้ง ขอร้องให้คืนชีวิตให้กับจุนซู ขอร้องให้เขาได้เริ่มต้นใหม่กับการยอมรับหัวใจตัวเองสักที เด็กดื้อ...นายต้องไม่เป็นอะไรนะ เขาจูบลงที่ขมับคนนอนหลับ และภาวนาอยู่แบบนั้นทั้งคืนจนเช้า เขาไม่ได้หลับ หรือแทบจะลุกไปไหนนอกจากเข้าห้องน้ำเท่านั้น จนกระทั่งมือบางในฝ่ามือของเขาเริ่มขยับอีกครั้ง หัวใจของยูชอนก็พองโต เขาพูดไม่ออกทั้งที่มีความในใจมากมายอยากจะพูดมันออกมาให้จุนซูได้รับฟัง นาย... เสียงแหบพร่านั้นเอ่ยทักคนที่หัวใจคิดถึงจนรู้สึกทรมานมาตลอด หยาดน้ำตานั้นรินไหลออกมาที่หางตา แม้ริมฝีปากบางจะคลี่ยิ้มให้กับเจ้าของมืออุ่นนั้นก็ตาม ทำไม...ถึงได้เสพมากขนาดนั้น...มันอันตรายฉันเคยบอกนายแล้วจำไม่ได้หรือไง จำได้.. แล้วทำทำไม! อยากตายหรือไง อือ...มันไม่สนุกแล้ว..ยาน่ะ เสียงคนพูดเริ่มสั่น ในขณะที่หัวใจของคนฟังก็สั่นไม่แพ้กัน ผมอยากเลิกแล้ว...ผมไม่อยากเสพแล้ว..ฮึกๆ ยูชอนพูดอะไรไม่ออก แม้เขาจะรู้ว่ายาเสพติดชนิดนี้สามารถเลิกได้ อาจจะต้องใช้เวลาและยาตัวอื่นช่วย แต่เขารู้ในความหมายที่จุนซูพูดดี ผมยอมตายดีกว่า..ดีกว่าอยู่แบบนี้..ผมเจ็บ ฮึกๆ ทุกครั้งที่เสพมัน มันช่วยให้ผมล่องลอยมันช่วยให้ผมหายทรมานจากการคิดถึงนาย...แต่หมดฤทธิ์เมื่อไหร่..ผมก็เจ็บปวดทรมานเหมือนอยากมันอีกครั้ง อีกครั้ง..อีกครั้งเหมือนที่อยากอยู่กับนาย ฮื้อออ ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร ฮื้ออออ ฆ่าผมที ได้โปรด ฆ่าผมเถอะ ฮื้ออออ จุนซูร้องไห้ออกมาอย่างหนัก หยาดน้ำตาและแววตาอ้อนวอนที่ยูชอนเคยมองมันแล้วรู้สึกสนุกเปลี่ยนแปลงไปเป็นมีดที่ปักลงกลางใจของเขา เขารั้งร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้แน่น ร่างของจุนซูสั่นมันเหมือนกับฝ่ามือเล็กนั้นค่อยๆทุบมีดลงปักลึกในใจของเขาเรื่อยๆ ถ้านายเบื่อผมแล้ว...นายช่วยฆ่าผมทิ้งที..หนี้ที่ผมติดนายไว้ ให้ผมใช้คืนชาติหน้าได้มั้ย..ได้มั้ย ฮื้ออ ฉันขอโทษ...จุนซู..ฉันขอโทษ เขากอดร่างเล็กแน่น พอๆกับที่จุนซูกอดเขาแน่นเช่นกัน ไม่มีคำพูดใดจะเอ่ยจริงๆกับความผิดของตัวเองที่ก่อขึ้นในครั้งนี้ ฉันไม่มีวันฆ่านายและฉันไม่อนุญาตให้นายตาย...หนี้ของนายต้องชดใช้ให้กับฉันในชาตินี้ แต่ผมเจ็บ..ฮึกๆ ผมควรทำยังไง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น...ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บอีก..ฉันสัญญา เขาจูบกลุ่มผมนิ่มและกระชับอ้อมกอดร่างเล็กให้แน่นขึ้น เขากอดจุนซูนานพอที่ร่างเล็กจะนิ่งลงและหยุดร้องไห้ กลับไปอยู่กับฉัน...ฉันจะทำให้นายเลิกยาเอง เขาให้คำมั่นสัญญากับจุนซู และหลังจากวันนั้น ยูชอนก็พยายามทำทุกอย่างให้จุนซูเลิกยา เขาต้องทนเห็นความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากอาการอยากยาของจุนซู และเขาเองก็เจ็บปวดไปพร้อมๆกับจุนซู มันเหมือนเป็นบทลงโทษที่เขาควรได้รับ หลายต่อหลายครั้งที่เขาท้อ เขาเหนื่อยกับการต่อสู้ที่จุนซูอาละวาด หลายต่อหลายครั้งที่เขาเกือบจะระงับสติตัวเองไม่ได้ ชีวิตของเขาเหน็ดเหนื่อยอยู่แบบนั้นเป็นเวลาสี่ห้าเดือน จนจุนซูดีขึ้น แต่อาจจะมีบ้างบางครั้งที่ร่างเล็กหงุดหงิดอย่างไร้สาเหตุ นิ่งไม่พูดไม่จาในบางที หรือร้องไห้โดยไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น นึกอยากจะร้องก็ร้อง นั่นเป็นผลข้างเคียงที่เสพยามากแม้จะเป็นเวลาไม่นานก็ตาม แต่เขาก็รับมือไหว จุนซูเป็นคนใหม่ที่ไม่ถามหายา แต่ร่างเล็กเสพติดยูชอนแทนไปโดนปริยาย จุนซูแทบไม่ห่างตัวยูชอน อ้อนนายตลอดเวลา ยูชอนเองก็เช่นกัน เขามักจะพูดคุย ฟังจุนซูพูดโน่นพูดนี่ไปเรื่อยๆ แม้จะจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้างก็ตาม เขาทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้จุนซูเหงา นาย..ผมไปทำงานกับนายได้มั้ย คนที่นั่งอยู่บนตักเอนใบหน้าซบอกกว้างเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งพิงพนักพิงของเก้าอี้อยู่ ไปได้..แต่ไม่มีงานให้ทำ แบบนั้นก็ได้..ผมอยากไปด้วย ผมคิดถึงนาย คำพูดซื่อและแววตาใสๆนั้นทำให้ยูชอนยิ้ม เขาเชยคางมนขึ้นสบตากับร่างเล็กบนตักแล้วเอ่ยถาม คิดถึงมากมั้ย มาก! เหมือนว่าผมเสพติดนายไปแล้ว...ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็จะใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ หายใจไม่ออก ทรมาน ยูชอนยิ้มกว้างกับคำบอกเล่านั้น นั่นเป็นอาการของการเสพติดฉันเหรอ คงจะอย่างนั้น...นายล่ะ นายเป็นเหมือนกันมั้ย ยูชอนยกยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร ทำให้จุนซูพองแก้มไม่พอใจทันที นายไม่เสพติดผมเลย...แย่จัง ใครบอกล่ะ..ฉันเองก็เสพติดนาย..มากๆเลยล่ะ มากแค่ไหน.. เรียกว่า overdose..ได้เลย จริงอ๊ะ? อืม ถ้าเป็นแบบนั้นแสดงว่าเหมือนที่ป้าแม่บ้านบอกแน่ๆเลย บอกว่าอะไร? บอกว่า..นายรักผม คนพูดหน้าแดง หลบตาเล็กน้อยเมื่อพูดสิ่งที่ได้รับฟังมาจากการพูดคุยกับแม่บ้านที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เธอว่าอย่างนั้นเหรอ? ใช่ เป็นเรื่องจริงปะ? จริง..ฉันรักนาย..เข้าขั้นoverdoseเลย คนฟังหน้าแดง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปจูบริมฝีปากหยักของเจ้าของตักที่ตัวเองนั่งอยู่ ผมก็..รักนาย ยูชอนมองหน้าแดงๆของคนที่บอกรักโดยไม่สบตา เขาช้อนท้ายทอยร่างเล็กมารับจูบจากเขาอย่างนุ่มนวล เรียวแขนเล็กนั้นโอบรอบลำคอแกร่งโดยอัตโนมัติ พวกเขาจูบกับอย่างดื่มด่ำเป็นเวลานาน นอนกอดกันทุกๆคืน ใช้ชีวิตร่วมกันแทบจะทุกนาทีไม่ได้ห่างกันเลย ทุกการกระทำมันเหมือนกับที่ยูชอนบอกกับจุนซูจริงๆ พวกเขาน่ะเสพติดกันและกัน รักกันเข้าขั้น overdose ไปแล้วจริงๆ... END --------------------------------------------------------------  QUOTE Yoosu Fiction contest 2014
สำหรับสมาชิกบอร์ด สามารถโหวตได้ในกระทู้นี้นะคะ http://www.yoosuparadise.com/paradise/inde...?showtopic=8821 (สมาชิก 1 คน โหวตได้ 1 ครั้ง นับเป็น 2 คะแนน) สำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นสมาชิกบอร์ด สามารถโหวตได้จากลิ้งค์นี้นะคะ https://docs.google.com/forms/d/18wL4Mo2DB-...Hwuui8/viewform (1 คน โหวตได้ 1 ครั้ง นับเป็น 1 คะแนน) หลังจากปิดโหวต เราจะนำคะแนนทั้งสองส่วนมารวมกันค่ะ ระยะเวลาในการโหวต ตั้งแต่วันที่ 1 พค. 1 มิย. เวลา 21.00 น. และประกาศผลในวันเกิดของยูชอน วันที่ 4 มิย. เวลา 12.00 น. ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมสนุกกับกิจกรรมของเรานะคะ |
 |
 
|
 |
Yoosu.Paradise F008 - overdose May 1 2014, 21:41 
Love Xiah โฮ่ว โล่งจัง ที่อีลูกหายติดยา หันมาติดสามีแทน แพ้ค... May 1 2014, 23:33 
dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
- profi-news.... Aug 2 2017, 08:54 Nontouch* โหหหหหห... May 2 2014, 01:00 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
http://profi-... Aug 2 2017, 15:57 paphin เป็นฟิคที่โหดนะ แต่ก็ให้ความรู้สึกหวานและขมในเวลาเ... May 2 2014, 11:36 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
http://prof... Aug 2 2017, 10:08 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
online htt... Aug 2 2017, 20:02 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
http://profi... Aug 2 2017, 22:26 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- http://pro... Aug 3 2017, 00:07 Ter เสพย์ติดยูชินดีกว่ายาเยอะเลยยย อ๊ากกกกก
เธอกลายเป็... May 2 2014, 18:31 dorpornxxxvog Sexy Wife Porn Movies. Free Tube Teens. 03/09/201... Sep 3 2017, 18:41 Lo_ma_ja จุนซูเสพยาขนาดนี้ดีนะที่รอดลุ้นยิ่งกว่าพี่ปาร์ค
นา... May 2 2014, 21:33 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- , ... Aug 3 2017, 23:14 dorpornxxxvog Sexy Hard Fuck Porn. Teen Pussy Hub. https://just... Sep 5 2017, 09:28 ksarang บ่องตรง เรื่องนี้เครียดจริง
อ่านแล้ว ร้องไห้จริงจั... May 7 2014, 13:17 janjee ลุ้นแทบตายแหนะ ดีแล้วที่น้องเลิกยาได้ ปาร์คก็แบดบอ... May 12 2014, 04:07 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
. 20... Aug 3 2017, 22:50 loveyoosu เสพติดกันและกันแบบนี้
ไม่อะไรหรือยาตัวไหนก็ช่วยไม่... May 13 2014, 01:37 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru/
online prof... Aug 2 2017, 09:28 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
, , . , ... Aug 4 2017, 00:46 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
, ? . ... Aug 4 2017, 01:27 allabout-eve ร้องไห้
สงสารจุนซู
ถ้าน้องไม่เกือบตายก็จะไม่รู้ใจ่... May 18 2014, 11:27 Aompiano ไม่ค่อย... May 29 2014, 04:19 Araceze.ys เรื่องเด็ดมากเลยยยยยยยยยยยย
ติดยา เสพกันถึงพริดโรย... May 30 2014, 04:39 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
online pr... Aug 2 2017, 12:16 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
, . ... Aug 3 2017, 23:52 Nairn ไม่มีเวลามาอ่านซักที ชื่อเรื่องเหมาะสมกับเนื้เรื่อ... Jun 4 2014, 16:29 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
profi-news.ru... Aug 3 2017, 00:31 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
. , ... Aug 4 2017, 01:19 nutchynatchaya สะดุดตากับชื่อฟิคเรื่องนี้มาก
พอได้อ่านแล้ว อื้อหื... Jun 4 2014, 17:48 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
- http://profi... Aug 2 2017, 19:40 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
10:15. ,... Aug 3 2017, 06:37 kazuyame เสพอะไรไม่ติดเท่าเสพรักยูชอน โฮกกกก
น้ำตาท่วมเลยค่... Dec 18 2014, 10:29 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
[, . . :... Aug 4 2017, 00:00 shoucream สนุกมาก สงสารน้อง รู้สึกโกรธช่อนนิดหน่อยที่ทำให้น้... Nov 6 2015, 21:35 Mys* ไม่ค่อยได้อ่านฟิคยูซูพล็อตแบบนี้เลยค่ะ ดาร์กแต่ก็ห... Dec 19 2015, 18:41 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- http://pro... Aug 2 2017, 17:11 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
02 , -. , , ... Aug 3 2017, 20:14 dorpornxxxvog Xxx Bangla India. Natural Pussy Movies. Young Hard... Aug 11 2017, 13:40 noounka โอยยย สงสารน้องง อ่านไปก็โกรธปาร์คไป Jun 28 2017, 22:38 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
http://prof... Aug 2 2017, 09:13 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
http://profi... Aug 2 2017, 10:42 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- profi-news... Aug 2 2017, 11:28 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
profi-news.r... Aug 2 2017, 11:43 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
online htt... Aug 2 2017, 13:36 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- profi-news.... Aug 2 2017, 12:32 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
http://profi-... Aug 2 2017, 12:38 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru/
web- profi-new... Aug 2 2017, 14:47 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- http://prof... Aug 2 2017, 15:26 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
online http... Aug 2 2017, 15:48 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
web- http://pr... Aug 2 2017, 16:31 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
web- http://p... Aug 2 2017, 18:34 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
web- profi-new... Aug 2 2017, 18:55 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- http://prof... Aug 2 2017, 22:11 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru
- http://profi-... Aug 2 2017, 23:49 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
. ... Aug 3 2017, 07:02 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
. , , , , , ... Aug 3 2017, 07:10 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru/
, , ... Aug 3 2017, 08:27 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
/ 31 2017. Tagess... Aug 3 2017, 09:41 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
, , , . ... Aug 3 2017, 15:58 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
, Green Tea ... Aug 3 2017, 17:53 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru/
02 , -. 10 ... Aug 3 2017, 19:47 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
120 ... Aug 3 2017, 20:02 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
- , . , ... Aug 3 2017, 20:29 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
, ... Aug 3 2017, 20:31 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
, 02.08.2017: . ... Aug 3 2017, 20:33 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
: , . . ,... Aug 3 2017, 20:37 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
?, , - ... Aug 3 2017, 21:06 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
1 , . ... Aug 3 2017, 21:25 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
15. , .... Aug 3 2017, 21:57 dorpornxxxvog . http://profi-news.ru/
- , -, ,... Aug 3 2017, 22:05 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
- REGNUM - : ... Aug 3 2017, 22:25 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
746 . , ... Aug 3 2017, 23:27 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru/
EBioMedicine ... Aug 4 2017, 00:19 dorpornxxxvog . , http://profi-news.ru
: , , . , ... Aug 4 2017, 01:06 dorpornxxxvog Wild Teens Tube. Homemade Porn Video Clips. http:... Sep 3 2017, 05:21 dorpornxxxvog Indian Sweet Teen Porn. Natural Babe Porn. 03/09/... Sep 3 2017, 18:18 dorpornxxxvog Indiansex Move. Most Perfect Girl Porn. https://j... Sep 5 2017, 08:02 dorpornxxxvog Teen Grils Fucking. India Indian Sex Video. https... Sep 5 2017, 10:54  |
| Lo-Fi Version | Time is now: 23rd October 2018 - 08:01 |
